Een Nieuw Kluchtigh Liedt, van 't gesmockelt Vleesch

KOmt en siet, Koopt dit Liet,
En hoort na mijn bediet,
’t Geen ick u sal gaen singen,
Al van twee Snaecken, die seer heus
Een Pachter loerden braef de beurs,
Hoort eens hoe sy beginnen.

Een Sinjoor, ‘k Meen Doctoor,
Had tot sijn Study voor,
Hem sellifs wesen koopen,
Twee Dieven, die juyst op dit pas,
Waren gehangen aen een bast,
Voor haer moetwilligh stroopen.

Men deed haer, Met malkaer
In eenen Mand aldaer,
Voort na den Dockter senden;
Die dees gehangen Dieven ley
Op sijn sny-tafel, alwaer hy
Sijn Studie op ginck wenden,

Maer dit sien, Met haer twien
Potsemakers, aen wien
Dit werck wel behaeghden,
d’Een sey tot d’ander, kom ‘k weet raet,
Laet ons gaen na den Pachter maet,
‘K moet nu een kansje wagen.

Sy met spoet, wel te voet,
Gaen na den Pachter vroet,
met langh en wijde schreden;
En bonsen lustigh op de deur,
De Pachter komt geloopen veur,
Die haer de deur op dede.

Wel mijn Heer, excuseer,
’t Hert kloppen dese keer,
’t Geen wy doen aen u deure,
Wy hebben soo van stonden aen,
Gesmockelt Vleesch sien binnen gaen,
Geloof ´t en zijn geen leure.

Mannen, och! seght my doch,
Waer is het in gebrocht?
Soo sprack den Pachter even.
Wy sullen ’t u van stonden aen,
Seyden sy, wel verklaren gaen,
Seght maer wat wilt ghy geven.

Mannen hoort, met een woort
Sal ick u langen voort
Vier Ducaten in handen:
Wy zijn te vreen; het Vlees dat is,
Tot den Hoogduytsen meester wis
Gebracht al in een mande.

Wel nu aen, g’hebt gedaen,
Mijn dienaers wilt nu gaen
De Schout en Dienders halen,
Dus quam het heele sootje hoort,
En klopten aen de Docters Poort,
Maeckt op ons sonder dralen.

Den Doctoor, Die quam voor
En dee haer op de Door
En sprack tot dees Monsieure,
Seght mijnder Herre wat ou list,
Hast dou bouten der pot gepist
Ich worder bald seen veure.

Neen mijn Heer, dese keer,
Sullen wy op en neer
Eens doorsien uwen huyse;
Gesmockelt Vlees hebt ghy gehaelt,
Den Pacht en hebt ghy niet betaelt,
Ghy sult ons soo niet luysen.

Douvel hael, Sonder fael,
So ick hirr ab eyn mael
Gewete had to voren
Dat doe der geld von haben solt,
Dus sprecht man was doe haben wolt,
´t Wol doyn helijck behooren.

Kom weer an, Als een man,
Betael ons boeten dan
En dat al lief en geeren;
Ghy sult betalen tot een duyt,
Of schoon ghy singt of dat ghy fluyt,
Of wy sullen ‘t u leeren.

Neen mijn vrint, Niet soo blint,
Wy zijn byloo geen kint,
Ghy sult ons niet soo dotte;
Wy moeten eerst in ons present
’t Vlees sien op dat ghy ’t niet ontkent,
Anders en sou ’t niet hotte.

Docter Heer, Sonder meer,
Te toeven, nam sijn keer,
Bracht haer strack in sijn kamer,
Waer dees gehangen Dieven bey
Lagen op Tafel, zy aen zy;
Wie sagh oyt pots bequamer.

En hy sey, Komt hier bey
Der Herre, siet hier vrey
Das mier gesmochelt vleese;
Dit dee den Doctoor om de leus;
Den Pachter die sagh op sijn neus
Als of hy was verweesen.

Men daer sagh, Groot gelagh,
Om dat den Pachter daght
Hier grooten buyt te vangen:
Dus trock hy weer stil-swijgens deur;
Den Doctoor sprack; ha, Herren heur,
Hoe is dijn Snats soo lange?

Come and see, buy this song,
And hear after my story,
The thing you will be singing,
Of two rogues who very politely
Bravely tricked a farmer his purse,
Hear now how they begin.

A Signior, I believe a doctor,
Had for his studies,
Been out shopping by himself,
Two thieves, who just then,
Were hung from a tree,
For their deliberate poaching.

People put them, together,
In a basket there,
To afterwards send to the doctor;
Who lay these hung thieves
On his cutting-table, to which he
Turned his study.

But seeing this, with the two
Pranksters, to whom
This work well pleased,
The one said to the other, come I know what to do,
Let us go to the fiddling farmer,
I have to take a shot now.

They in a hurry, by foot,
Went to the competent farmer
With long and wide strides,
And heartily banged on the door,
The farmer came walking to the front,
Who opened his door.

Well my Lord, excuse me,
The heart beats this time,
The reason why we are at your door,
We have a short time ago
Seen smuggled meat go inside,
Believe [me] it is not a ruse.

Men oh! Tell me then,
Where has it been brought?
So spoke the farmer.
We shall then,
They said, explain it,
Say what you will give for it.

Men hear, with a word
I will reach out to you
Four ducats in my hands:
We are satisfied; the meat that is,
Was brought to the wise High-German master
Already in a basket.

Well now then, you have done it,
My servants would you go
Get the magistrate and gendarmes,
So came the whole mess [of people] hearing
And knocking at the Doctor’s gate,
Open up without delay.

The doctor, he came to the front
And opened his door
And spoke to this Monsieur,
Say my gentlemen what, hey listen,
Have you pissed outside the pot
I will soon see a ditch.

No my lord, this time,
We shall go, up and down, through your house;

You hauled in smuggled flesh,
You have not paid the tax,
You will not cheat us.

Devil hook, without fail,
So had I known once up front

That you wanted money from it,
So take what you will have,
The wool belonging to a dead body.

Come again then, like a man,
Pay us a compensation then
And that happily and eagerly;
You will pay to a dime
Whether you sing or whistle,
Or we will teach you [a lesson].

No my friend, not so blind,
We are both not children,
You will not fool us so;
We must first in our gift
See the meat so that you will not deny it,
Otherwise it would not hold.

Lord doctor, without further ado,
Turned back,
Brought them directly into his room,
Where both the captured thieves
Lay on a table, side by side;
Who ever saw something more ridiculous.

And he said, come here both
These gentlemen, see here freely
That disliked smuggled meat;
This was the Doctor’s key;
The Landlord had a look on his face
As if he had been orphaned.

People saw it there, great laughter,
Because the Landlord thought
To capture a large fortune here:
So he silently went on his way again;
The Doctor spoke: ha, Men hear,
Why the long faces?