Een droevig Verhael van een Gravinne die onthalst is, in het Graefschap Hanover

Komt hier omstanders vroom,
Wilt met aendagt horen,
Dat ik u stel te voren;
Neemt dit stuk in agt,
hoe dat een Graef zijn Suster is bedrogen,
door een Jonkman schoon seer groot van magt,
Een heer van groote staet;
die dees dame minde;
door liefde gaet hy hem aen haer verbinden,
En brengt de Gravin,
Met haer wil en zin,
onder de Linde.

Voogdesse van mijn ziel,
ik kom u begroete;
ik bid u wilt versoeten;
mijn droevige smert,
ik blijf u slaef, ik buyg mijn voor u voeten,
door liefde die ik draeg in mijn Jonk hert,
ik bid u schoon Godin
wilt mijn smeken agten,
dat mijn druk in blijdschap mag versagten,
het stilt mijn groote rouw,
Jk bid u schoon Jonkvrouw,
verhoort mijn klagten.

Wel Jonker hoog van staet,
Wilt mijn refaseeren,
ik bid u wilt dog keere,
En u zinnen slaet,
op een schoon Daem en wilt daer mee spanceeren;
en verhaelt aen haer u soete praet,
Gy zijt wel be- quaem,
Met smeken en vleyen,
om een schoone maegt soo te verleyen,
daerom gaet van mijn,
Gy komt in valsche schijn,
Mijn hier bestreyen.

Og zuyvere Gravin,
edel van geslagte,
Jk bid u wilt versagte,
soo mijn wedermin,
En laet mijn niet in liefde zoo versmagten;
Wilt mijn klagten agten
hout u wreedheyd in;
Jk zweer by 's hemels Throon,
en by den God vol waerden,
Wilt dees brief en trouw van mijn aenvaerden;
Jk ben u minnaer trou;
ik kies u voor mijn vrouw,
hier op der aerden.

Neemt gy mijn voor u vrou,
Gy zijt dan mijn beminde,
Zoo wil ik mijn verbinden,
Jn den egten trou,
Komt dan mijn lief onder de groene linde,
Dat ik mag genieten een kus van jou,
Op u lipjes soet,
Die mijn ziel genaken,
Laet ons samen minne-lusjes smaken,
Gy zijt mijn goddin,
Mijn hert mijn ziel en zin,
Jk zal u nooyt verlaten.

Siet in dese schijn,
heeft haer bedrogen;
Gink datelijk uyt haer oogen;
Zy bleef van hem bevrugt,
Doen was de trou en liefde weggevlogen;
De Gravin die bleef in ongenugt,
zy was quijt haer lief
en daer toe in schande,
Gink treuriglijk alleen in haer Waranden;
Og! Hemel wat een spijt;
Mijn eer die ben ik quijt,
Den Satan haer aenranden.

O God komt staet mijn by,
Hoord mijn droeve klagten,
Ey wilt mijn rou versagte,
Want ik ben in ly,
Jk weet geen raed ik mag mijn kind versmagten,
Dan ben ik van dese schande vry,
Mijn Broeder weet het niet,
en komt het niet te hooren,
Daerom zal ik mijn kindtje gaen versmoore,
Zy baert een schoone Zoon,
onder een roosen Boom,
Zy die v ermoorden.

Toen zy haer kindtje schoon;
had gebragt om 't leven,
Zy heeft haer gaen begeven,
Van den roosen boom,
Haer Kamenier die 't had verspiet by desen,
Maekten 't kenbaer aen de Graef seer vroom,
die van stonden aen,
zijn Zuster aenrande;
Wat hebt gy gedaen in de Warande,
Hebt gy omgebragt,
U lieve kind versmagt,
O gruwel schande.

Sy bad om lijfs gena,
Aen de Graef verheven,
De Gravin daer en tegen,
Sprak dat is geen Regt,
Zie wel wat gy doet, wilt de saek overwegen,
Wel was dit niet een groot wonder slegt,
Zy heeft de dood verdient,
Straft haer aen het leven,
Gy kunt geen moord aen u Zuster vergeven,
ontziet u lant en eer,
Eer dat u straft den Heer,
Zy heeft de Moord bedreven.

De Regters van het Lant
Dese zaek ook prijsen,
de Graef die liet verwijsen,
Zijn Zuster een lief pand,
zy kreeg daer vonnis klaer om door het zwaerd te sterven,
Zy bad genade aen de Broeder maer,
Genade was 'er niet,
De dood moest zy besueren,
Haer Lief die quam daer aen in groot getreuren,
En zag zijn lief in rou,
hy riep dat is mijn vrou,
Wilt het zwaerd weer keeren.

Genade en geen Regt;
Kom ik u versoeken,
Aen den Graef seer kloeken,
Guntse mijn in Echt;
het is mijn lief en u zuster vol waerden,
Daerom dog het bloedig zwaerd neerlegt,
het smeeken was om niet
De dood moest zy besueren
Zy wierd onthalst haer Lief ging droevig treure,
het was te laet bedagt,
Het Regt dat wiert volbragt,
Zijn hart moest scheuren.

Gy Jonkmans allegaer,
Wilt hier uyt nu leeren,
zoekt een maegt in eeren
en in deugde klaer,
En ook gy Dogters mee, Doet geen Jonkmans begeeren,
Zo komt gy met haer in geen gevaer,
Steekt hier niet mee de spot,
het kan u ook gebeuren,
Gelooft geen Jonkmans klagen of haer treuren,
Verzint eer gy begint,
Haer zinnen als de wind,
Zeer ligt verkeeren. EYNDE.

Come here pious bystanders,
Will you hear with attention,
What I will propose before you;
Take this piece to heart,
How that the sister of a count is betrayed,
By a young man of great power,
A lord of high state;
Who loved this lady;
By love he will attach her to him,
And take the countess,
With her will and sense,
Underneath the linden.

Guardian of my soul,
I come to greet you,
I bid you will sweeten
My sad pain,
I remain your slave, I bend before your feet,
By the love I carry in my young heart,
I pray you, beautiful goddess
Will observe my pleas,
So that it may soften the quelled happiness,
It quiets my great mourning,
I pray you, young lady,
Hear my complaints.

Well young lord high of state,
[You] want to destroy me,
I bid you to turn around,
And set your mind
To a beautiful dame and to walk with her
And tell her your sweet talk,
You are well-equipped,
With begging and flattering,
To seduce a beautiful virgin so,
Therefore leave me,
You come under false pretences,
To fight [for] me.

O pure countess,
Noble by birth,
I pray you will soften,
My answered love,
And do not let me suffocate in love;
Will you hear my complaints
Keep your cruelty contained;
I swear by heaven’s throne,
And by the precious God,
Will you accept this letter and loyalty from me;
I am your loyal lover;
I choose you to be my wife,
Here on this earth.

If you take me for your wife,
You will be my lover,
So I want to be joined
In marriage.
Come then my love under the green linden,
That I may enjoy a kiss from you,
Upon your sweet lips,
Which come close to my soul,
Let us together taste lovers-lust,
You are my goddess,
My heart, my soul and sense,
I will never leave you.

See here this sham,
He betrayed her;
As soon as he was out of her eyes;
She remained, impregnated by him,
Then the loyalty and love had flown away;
The countess remained in displeasure,
She had lost her love
And then in shame,
Went sadly to her veranda,
Oh! Heaven such regret;
My honour I have lost,
The Satan assaulted her.

O God come, support me,
Hear my sad complaints,
Yes will [you] soften my remorse,
Because I am suffering,
I do not know what to do, I may suffocate my child,
Then I am free from this shame,
My brother does not know,
And will not hear of it,
That is why I will smother my child,
She delivered a beautiful son,
Beneath a rose tree,
She killed him.

When she had killed her beautiful child,

She went away
From the rose tree,
Her chamberlain had seen her there,
And revealed it to the very pious count,
Who then
Assailed his sister;
What have you done in the veranda
Have you killed
Suffocated your sweet child
A horrible shame.

She prayed for forgiveness,
Of the elevated count,
The countess on the other hand,
Said that it was not justice,
See what you do, will [you] consider the case,
Well was this not a great wondrous crime,
She deserves death,
Punish her with life,
You cannot forgive a murder by your sister,
Respect your land and honour,
Before you punish the Lord,
She has committed the murder.

The justices of the land,
Praised this case too,
The count had [them] refer
His sister [to] a good premise,
She received there the verdict, ready to die by the sword,
She prayed for mercy to her brother but,
Mercy there was not,
She had to suffer death,
Her love arrived in great sadness,
And saw his love in mourning,
He shouted that is my wife
Will you turn away the sword.

Mercy and no justice;
I come to request from you,
To the very valiant count,
Give her to me in matrimony;
She is my love and your sister full of worth,
Therefore lay down the bloody sword,
The begging was to no effect
Death she had to suffer
She was decapitated, her love went mourning sadly,
It was too late,
The verdict was fulfilled,
His heart had to tear.

All you young men,
Will you learn from this,
Find an honourable virgin
In virtue ready,
And you daughters too, do not desire a young man,

So you will not be in danger with her,
Do not mock this,
It can happen to you too
Do not believe a young man’s words or her regret,
Think before you begin,
Her senses are, like the wind,
Very easily turned. END.