Droevig verhaal van een Jonker

DAer was een Maget vol benouwen,
Seer jonk onnozel als een lam,
Haer lief wou met een ander trouwen,
Eer de tijd van baren quam,
Toen sprak sy met droevig zugten,
looze Minnaer vals van schijn,
Wilje trouwe gy moet vlugten,
Of houwen het Kindje kleyn.

Liefste Lief maekt geen benouwen,
Al gaet gy van mijn bevrugt,
wy zullen te zamen trouwen,
Laet daerom geen eenen zugt,
Gaen wy buyten met ons beiden,
Klaegt aen niemant uwen nood,
Ik en zal nooyt van u scheyden,
maer getrouw zijn tot 'er dood.

De arme maegt liet haer bepraten,

Sy was alzo zeer ontstelt,
Buyten de poort langes de straten,
Tot zy quamen op een veld,
den tijd van baren die quam nader
Toen sprak zy met woorden zoet,
Toont nu dat gy zijt de Vader,
want ik hier verlossen moet.

Toen zy was verlost van 't kinde,
toen sprak hy als een tyran,
Hy zey za hoer 'k zal u verslinden,
Gy zout mijn brenge in schand,
hy nam een mes heeft haer doorsteken,
Sy riep so meenigmael ô Heer!
Haer Ionkhert dat is bezweken,
Zy viel dood ter aerden neer.

Maer toen zy niet meer konde spreken,
Nam hy 't kindje by de been,
Heeft het zo mors dood gesmeeten,
Scheurden 't aen stukken van een,
Hy zy nou vrees ik voor geen plagen,
Begroefse beyde onder 't zant,
Komt 'er iemant na haer vragen,
Ik zeg zy is uyt het land.

Hy is weer na de Stad geteeden,
Nam sijn Vryster by 'er hand,
Hey zey 'k heb haer gestelt te vreden,
En sy in nu al van kant,
Laet ons Trouwen nu met lusten,
En gaen nemen ons pleyzier,
Daer zy is sal zy wel rusten,
En sal nooyt weer komen hier.

Sint Andries heeft hy het bedreven,
deze moorden beydegaer,
Maer God heeft het hem niet vergeven
Drie dagen na nieuwe Iaer,
quam daer een Landman met zijn Paerden,
Hy zou gaen werken op het veld,
Groef het Lighaem uyt der aerden,
waer af hy zo zeer ontstelt.

Og! lieven Heer wat mag het wesen,
Riep dees Landman staet my by:
Hy was vol angst ende vol vreesen,
Vond het Kindje aen haer zey,
Aen stukken van een verslonden,
Den armen man hy wist geen raet,
Ging de zaek terstond verkonden,
Aen d'Edele Magistraet.

De Heeren lieten haer visenteeren,
Men bragt haer in de Stad vol rouw,
Toen ordonneerden daer de Heeren,
Als dat men haer begraven sou,
Om te draegen na der Aerden,
en te leggen in de grond,
't Dooden Lichaem dat bezwaerden,
Regt daer de Moordenaar stond.

Maer die haer droegen ter Aerden,
Sy konnen niet verder gaen,
Hoe langs hoe meer dat het bezwaerden,
Tot zy bleven stille staen,
De Moordenaer stond daer beneven,
Hy riep uyt des herte grond,
O! Heer wat heb ik tog misdreven,
't bloed sprong hem uyt neus en mond.

Sy hebben hem gevangen genomen,
gebragt al voor de Magistraet,
Daer hy vol angste ende schroomen,
bekende sijn vervloekte daed,
Over haer ik niet en treurde,
Maer 't is qualijk van mijn gedaen,
Dat ik mijn bloed zoo verscheurden,
Sonder Doopsel te ontfaen.

Syn Vonnis dat wierd uytgesproken,
Dat hy sterven moest de dood,
En dat zijn Lichaem sou sijn gebroken,
Geradbraekt voor zijn fouten groot,
Wat baet nu al mijn ryke leven,
wat baet nu al mijn groote schat:
Want ik moet Geradbraekt wesen,
En mijn Lichaem op een Rad.

Oorlof gy Menschen al gelyken,
Spiegelt u hier aen dit Lied;
En wilt dog van het quaed doen wyken:
Want het brengt u in 't verdriet,
wilt altijd den Heeren vresen:
Die daer leeft in 't Waerelds pleyn,
Het is waerdig om te lesen:
Voor de Ionkheid in 't gemeyn.

There was a young woman full of fright
Very young, clueless like a lamb,
Her love wanted to marry another,
When the time of birth came,
Then she spoke with sad sighs,
Idle lover, false in appearance,
If you want to marry you must flee,
Or keep the small child.

Loveliest love do not be afraid,
If you become pregnant by me,
We shall marry together,
Therefore do not let a sigh,
We will go outside together,
Do not lament your distress to anyone,
I will never separate from you,
But be faithful till death.

The poor young woman let herself be talked over
She was likewise very distressed,
Outside the gates, along the streets,
Until they came upon a field,
The time of birth was coming closer
Then she spoke with sweet words,
Show now that you are the father,
Because I must give birth here.

When she’d given birth to the child,
Then he spoke like a tyrant,
He said, well whore I will devour you,
You would bring me shame,
He took a knife to run her through,
She called so often Oh Lord!
Her young heart gave out,
She fell down to earth, dead.

But when she could no longer speak,
He took the child by the leg,
[And] so flung it stone-dead,
Tore it into pieces of one,
He said now I do not fear torment,
Buried both beneath the sand,
If anyone comes to ask about her,
I say she is out of the country.

He went back to the city,
Took his lover by her hand,
He said I have satisfied her,
And she is already dead,
Let us marry now with eagerness,
And go take our pleasure,
There where she is she will rest,
And shall never come here again.

Saint Andries he has committed it,
These murders both of them,
But God did not forgive him
Three days after new year,
Came there a farmer with his horses,
He was going to work on the field,
Dug up the body from the earth,
Which greatly unsettled him.

Oh! Good Lord what can it be,
This farmer called, assist me:
He was full of anxiety and full of fear,
Found the child at her side,
Devoured into pieces of one,
The poor man he did not know what to do,
[and] quickly proclaimed the case,
To the noble Magistrate.

The Lords had her visited,
They took her into the city full of mourning,
Then the Lords there ordained,
That they would bury her,
To be carried to the earth,
And to be lain in the ground,
The dead body burdened,
Right there, the murderer stood.

But those who carried her to earth,
They could not continue,
The longer, the more it burdened [them],
Until they came to a halt,
The murderer stood beside [them] there,
He called out from the bottom of his heart,
Oh! Lord what have I misdone,
Blood sprang from his nose and mouth.

They took him prisoner,
Brought before the Magistrate,
There he full of fear and shame,
Confessed his cursed deed,
I do not mourn because of her,
But it is bad what I did.
That I ripped apart my blood like that,
Without [it] receiving baptism.

His verdict was pronounced,
That he must die the death,
And that his body would be broken,
Broken on the wheel for his grave mistakes,
How does my rich life benefit me now,
How do my great treasures benefit me now:
Because I must be broken on the wheel,
And my body on a wheel.

Hear favourably people at the same time,
Reflect yourself here to this song;
And will you turn away from evil:
Because it brings you into sadness,
Will you always fear the Lord:
Who lives here on the World’s square,
It is worthy to read:
For young people in general.

Translation by Rena Bood