Een nyeu liedeken van Claes molenaer

Claes molenaer en zijn minneken
Si saten te samen al in den wijn;
Van minnen wast dat si spraken.

‘Och Heyle, wel lieve Heyle mijn,
Die valsche tonghen die wroeghen mi.
Ick sorghe, si sullen mi dooden!’

Een corte wijle en was daer niet lanck,
Daer werden boden om Claes molenaer gesant
Dat hi voor die heeren soude comen.

Als Claes molenaer voor die heren quam,
Die heeren ghinghen in rade staen,
Hoe wee was hem te moede!

‘Claes molenaer, een sake die wi u vraghen:
Die bonte cleederen die ghi draghet
Moechdijse wel draghen met eeren?’

‘Dese bonte cleyderen die ick draghe,
Die gaf mi een so schoonen maghet;
Si salder mi wel gheven meere.’

Si gaven hem penninghen in zijn hant.
‘Claes molenaer, ghi moet gaen rumen tlant,
Bruynswijck moet ghi nu laten!’

‘Adieu Bruynswijck, adieu mijn lant!
Adieu mijns herten een vergulden pant!
Ick come daer noch tavont slapen.’

Die valsche tonghe verhoorden dat;
Si volchden Claes molenaer tot op sinen stap
Ende brochten hem tsavonts gevangen.

Als hi te Bruynswijck binnen quam,
Hoe weenden die vrouwen, hoe loegen de mans,
Hoe wee was hem te moede!

Mer weet ghi, wat Claes molenaer sprac
Als hi daer voor die heeren tradt
Met sinen lachenden monde?

‘Heer schouteet, ghi hebt drie dochterkijn;
Ghi meynt datse alle drie maechden zijn,
Mer lacen, si en zijn gheen van allen.

Die eene dat is mijn minnekin,
Die ander draecht van mi een kindekijn,
Ende bi die derde hebbe ic geslapen!’

‘Heer schouteet, en treckes u niet an!
Hi spreect als een verwesen man;
Hi en weet niet wat hi clappet.’

Mer weet ghi, wat Claes molenaer sprac
Als hi al op die leeder tradt
Met sinen verbonden ooghen?

‘In alle Bruyningen en staet niet een huys,
Daer en gaet een jonge Claes molenaer uut
Oft een vrou molenarinne!’

‘Claes molenaer, nu laet u clappen staen!
En dede u clappen, ghi wares ontgaen,
Mer nu moet ghi ymmers hangen.’

Claes the Miller and his lover,
They sat together drinking wine.
Love was the topic of their conversation.

"Oh, Heyle, my dear sweet Heyle,
the wicked gossips are accusing me,
I am worried they will kill me!

A short time later
messengers were sent for Claes,
in order that he should appear before the lords.

When Claes the Miller appeared before the lords,
the lords deliberated.
How miserable he felt!

"Claes the Miller, one thing we must ask you:
these fur clothes you are wearing,
can you wear them in good conscience?"

"These fur clothes I am wearing,
they were given to me by a beautiful maiden;
surely she will give me more of them."

They gave him coins in his hand:
"Claes the Miller, you must abandon the area,
You must now leave Brunswick!"

"Farewell, Brunswick, farewell my country!
Farewell, golden (precious) property of my heart!
I will still spend the night there tonight (meaning: one last time)."

The wicked gossips overheard this;
They followed in Claes the Miller's footsteps
and brought him into custody at night.

When he entered Brunswick,
the women cried, the men laughed.
How miserable he felt!

But, do you know, what Claes the Miller said
when he appeared before the lords there,
with his laughing mouth?

"Sir bailiff, you have three little daughters,
You think that they are all virgins,
But, sadly, none of them are.

One is my lover,
the other is carrying my child,
And I have slept with the third one!"

"Sir bailiff, ignore him,
He talks like a condemned man,
He does not know what he is babbling on about."

But, do you know, what Claes the Miller said
when he climbed the ladder
with his eyes blindfolded?

"In all of Brunswick, there is no house
where does not live a young Claes the Miller
or a miss / lady / female Miller!"

"Claes the Miller, now shut your big mouth!
Should you not have bragged like this, you would have escaped,
But now you must certainly hang."

Translation by Cecile Morree